Ἡ τοῦ μύθου ἀρχή.
Ἡ Ἰλιὰς μῦθός ἐστι τῆς μήνεως τοῦ Ἀχιλλέως γραφεῖσα διὰ 750 π.Χ. ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου.
Τὸ Κεφάλαιον[]
Τῆς μὲν τοῦ μῦθου ἀρχὴς τοῦ Ἀπόλλωνος νόσον εἷκοτος τοῖς Ἑλλήνοις τοῖς Χρυσηίδα Χρύσου (ἱερεὺς τις Ἀπόλλωνος) λαβόντοις τὴν πρὸς γέρας διδόντοις τῷ Ἀγαμεμνόνῳ, οἱ δὲ ἀναγκάζουσι τὸν Ἀτρείδη οἴκαδε ἀποδιδόναι πρὸς λοιμὸν παυσόντα. Τοῦ δὲ Ἀγαμέμνωνος τὴν Βρισηὶν τὴν διδομένην πρὸς γέρας τῷ Ἀχιλλεῖ τῷ κρατίστω τῶν Ἑλλήνων, ὁ δὲ κατὰ τὴν τῆς μήτρος βουλὴν τῶν μάχων ἀφιστάμενος ἀντιτιμωρεῖται.
Ὁ δὲ Ἕκτωρ Πριαμίδης ὁ πόσις τε πατὴρ γενναῖος ὁ προπελεμῶν τοῦ τε γεωοῦς καὶ πατρέως ἀντιτίθεται τὸν Ἀχιλλέα τὸν φρονῶν μέγα. Τοῦ γὰρ Ἀχιλλέως ἀπὸ τῆς μάχης ἀφεστώτος ὁ Ἕκτωρ ἐπάγει τοῦς λόχους ἐπὶ τοῦς Ἀχαιοῦς τοῦς νεῶν ἐποκελσαμένων στρατόπεδον ἐστρατοπεδευμένους.